„Ministerstwo snów” Momtchila Milanova: odkryj pierwsze strony książki

„A w naszym domu jest tak duży, że […] zanim dotrę z pokoju do kuchni, jestem już głodny”. Debiutancka powieść Bułgara Momtchila Milanova, urodzonego w 1986 roku, „Ministerstwo Marzeń ”, stawia dzieci i ich sposób opowiadania historii na pierwszym miejscu, bez tej fantazji, która pozwala nam uwolnić się od politycznych perypetii, których wektorem od pierwszych stron jest swego rodzaju sterowiec, sterowany w niewłaściwym kierunku. Co więcej, o ile wyobraźnia młodego Sterna nigdy nie zawodzi, o tyle rzeczywistość, w której się zmaga, jest często mniej sympatyczna. Zwłaszcza że jego rodzice zmagają się z tą rzeczywistością od jakiegoś czasu, podobnie jak ich rodzice przed nimi. W powieści spotykamy „facetów w szarych mundurach o pustych oczach” i „bardzo grubych policjantów” , w pewnym sensie różne rodzaje władzy – „moja matka tylko wydaje mi rozkazy, jakbyśmy byli w marynarce wojennej” . Ale marzenia to podstawa. Naiwnością byłoby zakładać, że sam przypadek jest ich twórcą, a ich interpretacja głównym elementem ich istnienia. Freud nie ma tu nic do rzeczy. To z całą technologią i biurokracją wprowadzoną przez administrację, by w mniejszym lub większym stopniu zarządzać ich funkcjonowaniem, mały Stern będzie próbował się oswoić. Dorosła kładzie rękę na ramieniu dziecka i „to tak, jakby je otrzepywała z kurzu”. W tym wszechświecie to nie owca jest tym, o kogo prosi ten mały książę.